Rozwód to zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci „czas wielkiej traumy i zmiany”. Rozstanie rodzi wiele trudnych do zaakceptowania emocji; niesie poczucie dojmującego żalu z powodu straty. Ten bolesny proces może trwać od kilku miesięcy do roku, a nawet dłużej. Wyjściem z kryzysu jest skonfrontowanie się ze wszystkimi uczuciami towarzyszącymi kolejnym fazom rozstania.
Tylko przejście przez cały ten cykl pozwoli pogodzić się z tym, co się stało, odbudować emocjonalną równowagę i rozpocząć nowe życie. Dynamika emocji związanych z rozpadającym się związkiem często porównuje się do tzw. doliny rozstania.
Aby ją pokonać i przepracować trudne uczucia ważne, by wiedzieć, w jakim miejscu jesteście. Być może jedno z Was zatrzymało się na którymś z etapów i trudno jest zrobić kolejny krok. W takich sytuacjach niezwykle ważne jest wsparcie rodziny, przyjaciół i osób, które same przeżyły rozwód.
Warto też skorzystać z pomocy psychologa bądź terapeuty po to, aby być bardziej świadomym swoich potrzeb i rozumieć swoje emocje.
Jeżeli zadajesz sobie pytania, jak to możliwe, że to koniec związku; szukasz wyjaśnień i powodów, dlaczego tak się stało. Wypierasz fakty, nie dowierzasz temu, co się stało.
Na tym etapie wiadomości o rozstaniu nie są przyjmowane. W zachowaniach partnerów pojawia się często upór, zamrożenie emocji, szok. Blokowane są jakiekolwiek działania potwierdzające rozstanie.
„Nie wierzę. To nie może być prawda” – zwykle pierwsze reakcje, które zaprzeczają temu co się stało. Opuszczony partner bądź partnerka nie jest w stanie pogodzić się z nieodwracalnością rozstania. Ma nadzieję, że były mąż lub żona zmieni decyzję, że wszystko da się naprawić, że można odmienić sytuację.
Osobie porzuconej o wiele trudniej pogodzić się z rozstaniem. Tak działa mechanizm obronny, który nie chce dopuścić do konfrontacji z bolesnymi emocjami spowodowanymi brutalną prawdą. Rodzi się poczucie winy i samooskarżenia: „Za mało się starałem/starałam”. „Nie jestem tak atrakcyjna/atrakcyjny”, „Za mało zarabiałem”.
Pamiętaj: na tym etapie strona „opuszczana” odwołuje się do swoich wartości, zwraca uwagę na zagrożone dobro dziecka i przywołuje szczęśliwe chwile przeżyte w związku.
W poniższych artykułach znajdziesz więcej informacji na temat etapu zaprzeczenia i izolacji.
Zapraszamy na premierę podcasta Akademii Dobrego Rozstania. Będziemy w nim radzić rodzicom, jak bezpiecznie przejść proces rozstania i jednocześnie zadbać o swoje dzieci i ich potrzeby.
Podstawowym zadaniem naszej publikacji jest zebranie i podsumowanie istniejącego stanu rzeczy, nawet jeśli nie jest on jeszcze dzisiaj doskonały. Opierając się na tym, czym dysponujemy obecnie, chcemy wypromować to, co jest najlepsze dla dziecka i rodziców w sytuacji rozstania.
Zerwanie relacji, nieważne, czy po kilku bądź kilkunastu latach, czy też kilku bądź kilkunastu miesiącach nigdy nie jest przyjemną sprawą i dla nikogo nie jest to komfortowa sytuacja.
To nigdy nie jest łatwa rozmowa i nie ma na nią dobrego czasu. Jednak trzeba ją przeprowadzić. Dziecko powinno więc wiedzieć, że decyzja rodziców jest wspólna, że oboje bardzo je kochają i rozwód tego nie zmieni i w żadnym razie rozstanie rodziców to nie wina dziecka.
Nasze rozstanie, a co z rodziną, znajomymi? Z nimi też się rozstajemy? Czy teściowa po rozwodzie to nadal rodzina?
Dzieci w rodzinach, w których odwraca się role określane są mianem sparentyfikowanych – od parent (rodzic), to dzieci, które „rodzicują” swoim opiekunom.
Jeżeli odczuwasz złość, zaczynasz gniewać się na świat, na ludzi, na partnera, na życie, za to, że tak Cię doświadcza, to niechybnie wchodzisz w fazę, w której króluje chaos i destabilizacja.
Podejmowane są próby odwleczenia tego, co jest nieuniknione. Może dochodzić do wybuchów agresji. Pojawia się drażliwość i nadmiarowość reakcji. Następuje poszukiwanie winnych tej sytuacji. Pretensje do partnera wyrażane są w różnych formach.
„Jak on mógł!”, „Jak ona mogła mi to zrobić?!”. Poczucie krzywdy i ból rozdzierają Ci serce. Ból często zamienia się w gniew, a nawet w chęć zemsty. Szukasz kogoś, na kogo chcesz zrzucić odpowiedzialność za swoje uczucia. Trudno Ci kontrolować swoje emocje. Czujesz nienawiść. Budzi się w Tobie chęć ucieczki na przemian z targowaniem – próbą odwleczenia tego co jest nieuniknione. Na tym etapie opuszczony partner domaga się wyjaśnień. Prowokuje dyskusje, które często przeradzają się w kłótnie. Pisze listy w których prosi o pojednanie. Nie przyjmuje powodów rozstania. Obiecuje, że się zmieni.
Większość osób traktuje rozwód jako osobistą porażkę czy nawet życiową klęskę. Poczucie winy, krzywdy, zachwianie lub obniżenie poczucia własnej wartości powoduje obwinianie partnera, przeżywanie urazy do płci przeciwnej, przekazywanie dzieciom negatywnych uczuć do byłego partnera/partnerki. Na tym etapie bardzo często rodzice nie potrafią dojść do porozumienia w sprawie opieki nad dzieckiem. A dzieci mogą być włączane w konflikty rodziców. Bywa, że walce o dziecko towarzyszy uczucie nienawiści i pogardy, co znacznie utrudnia znalezienie jakiejkolwiek formy współpracy między rodzicami. Zdarza się, że dzieci stają się “kartą przetargową” działań na szkodę drugiego rodzica.
Pamiętaj: cierpisz i masz do tego prawo. Daj sobie czas na przyzwyczajenie się do nowej sytuacji i przeżycie bólu. Bardzo prawdopodobne, że tym uczuciom będzie towarzyszyło obniżone poczucie wartości i poczucie krzywdy. Możesz czuć się gorszy/a, co nie znaczy, że tak jest – to są tylko twoje chwilowe odczucia. Ważne, w jaki sposób poradzisz sobie z poczuciem krzywdy. Możesz je w sobie pielęgnować np. planując zemstę na byłym partnerze, ale ulga będzie chwilowa a żal będzie rósł. Jedynym konstruktywnym wyjściem jest pogodzenie się z tym, co Cię spotkało.
Zapraszamy na premierę podcasta Akademii Dobrego Rozstania. Będziemy w nim radzić rodzicom, jak bezpiecznie przejść proces rozstania i jednocześnie zadbać o swoje dzieci i ich potrzeby.
Podstawowym zadaniem naszej publikacji jest zebranie i podsumowanie istniejącego stanu rzeczy, nawet jeśli nie jest on jeszcze dzisiaj doskonały. Opierając się na tym, czym dysponujemy obecnie, chcemy wypromować to, co jest najlepsze dla dziecka i rodziców w sytuacji rozstania.
Zerwanie relacji, nieważne, czy po kilku bądź kilkunastu latach, czy też kilku bądź kilkunastu miesiącach nigdy nie jest przyjemną sprawą i dla nikogo nie jest to komfortowa sytuacja.
To nigdy nie jest łatwa rozmowa i nie ma na nią dobrego czasu. Jednak trzeba ją przeprowadzić. Dziecko powinno więc wiedzieć, że decyzja rodziców jest wspólna, że oboje bardzo je kochają i rozwód tego nie zmieni i w żadnym razie rozstanie rodziców to nie wina dziecka.
Nasze rozstanie, a co z rodziną, znajomymi? Z nimi też się rozstajemy? Czy teściowa po rozwodzie to nadal rodzina?
Dzieci w rodzinach, w których odwraca się role określane są mianem sparentyfikowanych – od parent (rodzic), to dzieci, które „rodzicują” swoim opiekunom.
Jeśli odczuwasz smutek i rozpacz – nadchodzi moment opłakiwania strat, żegnania się z tym, co było.
Pojawiają się uczucia nostalgii, odzywają się dawne tęsknoty, bo tak silne jest przywiązanie do tego, co było; budzi się refleksja. W przypadku pogłębiania się tej fazy może wystąpić regres: opuszczony / opuszczona partner bądź partnerka może doznawać poczucia beznadziei i osamotnienia, odczuwać lęk i bezradność.
Mogą wystąpić objawy depresji. Konstruktywne przeżycie tej fazy to szansa na uwolnienie i wprowadzanie zmian.
„To już naprawdę koniec”. Wreszcie jasno dochodzi do Ciebie, że nic się już nie da zrobić. Wpadasz w czarną rozpacz. Mogą pojawić się myśli samobójcze. Ten etap charakteryzują takie objawy jak: płaczliwość, utrata zainteresowań, odczuwanie bezsensu istnienia. Jesteś apatyczny, brakuje Ci energii. Zauważasz zmianę w apetycie – albo jesz nadmiernie, albo w ogóle nie możesz jeść. Cierpisz na zaburzenia snu.
Zbyt długie przeżywanie tej fazy może przerodzić się w depresję. W takim wypadku koniecznie skontaktuj się ze specjalistą np. psychologiem lub lekarzem internistą.
Pamiętaj: nie zmuszaj się do wchodzenia w relację z ludźmi wbrew własnej woli. W tym okresie, aby zagłuszyć ból i samotność, wiele osób sięga np. po leki i alkohol czy zbyt szybko angażuje się w nowy związek. Dlatego postaraj się przetrwać ten czas bez radykalnych zmian; jeśli w naturalny sposób pożegnasz się z przeszłością, na horyzoncie pojawi się miejsce na coś nowego.
Zapraszamy na premierę podcasta Akademii Dobrego Rozstania. Będziemy w nim radzić rodzicom, jak bezpiecznie przejść proces rozstania i jednocześnie zadbać o swoje dzieci i ich potrzeby.
Podstawowym zadaniem naszej publikacji jest zebranie i podsumowanie istniejącego stanu rzeczy, nawet jeśli nie jest on jeszcze dzisiaj doskonały. Opierając się na tym, czym dysponujemy obecnie, chcemy wypromować to, co jest najlepsze dla dziecka i rodziców w sytuacji rozstania.
Zerwanie relacji, nieważne, czy po kilku bądź kilkunastu latach, czy też kilku bądź kilkunastu miesiącach nigdy nie jest przyjemną sprawą i dla nikogo nie jest to komfortowa sytuacja.
To nigdy nie jest łatwa rozmowa i nie ma na nią dobrego czasu. Jednak trzeba ją przeprowadzić. Dziecko powinno więc wiedzieć, że decyzja rodziców jest wspólna, że oboje bardzo je kochają i rozwód tego nie zmieni i w żadnym razie rozstanie rodziców to nie wina dziecka.
Nasze rozstanie, a co z rodziną, znajomymi? Z nimi też się rozstajemy? Czy teściowa po rozwodzie to nadal rodzina?
Dzieci w rodzinach, w których odwraca się role określane są mianem sparentyfikowanych – od parent (rodzic), to dzieci, które „rodzicują” swoim opiekunom.
Jeżeli zaczynasz myśleć o poszukiwaniu rozwiązań, tworzyć nowe życiowe plany, to oznacza, że szukasz ciągłości, rozpoczynasz budowanie pomostu między przeszłością a teraźniejszością.
W tej fazie poszukuje się odpowiedzi na pytania dotykające zmian zewnętrznych, indywidualnych, dotyczących miejsca zamieszkania, pracy. Rodzą się też pytania wiążące się ze zmianami wewnętrznymi, o to, kim jestem, co chcę w życiu i jakie są moje priorytety.
Na tym etapie rodzice mają szansę poszukiwania takich rozwiązań, które będą uwzględniać potrzeby ich samych oraz potrzeby dziecka. To początek budowania nowego rodzicielskiego układu, tworzenie planu opieki i wychowania dzieci.
Zadajesz sobie podstawowe pytania związane z Twoim funkcjonowaniem w konkretnej rzeczywistości: „Gdzie będę mieszkać”? „Czy trzeba będzie sprzedać dom/mieszkanie”? „Kto będzie z nami mieszkać”? „Czy wystarczy mi pieniędzy”? „Czy powinienem, powinnam powrócić do nauki”? „Jaką będę mieć pracę”? „Od kogo mogę oczekiwać wsparcia”?
Rodzą się pytania dotyczące Ciebie samego: „Kim jestem? Czego chcę? Jakie znaczenie w moim życiu miał partner? Co ta osoba we mnie kochała? Z jakich potrzeb musiałem rezygnować w związku? Jak mogłam dopuścić do tego co się zdarzyło? Jak mogę uniknąć podobnych błędów w przyszłości? Jakie są moje priorytety?
Pamiętaj: aby być gotowym do szukania pokojowych rozwiązań potrzebna jest praca nad sobą i emocjami, które towarzyszą rozwodowi. Najważniejsze, aby pomóc sobie odzyskać kontrolę nad własnym życiem, naprawić szkody poniesione w nieudanym związku i wyrządzone przez stres spowodowany rozwodem.
Warto skorzystać z pomocy psychologa, terapeuty, mediatora, wziąć udział w warsztatach umiejętności psychologicznych itp. Wszystko to jest pomocne, aby być bardziej świadomym swoich uczuć i potrzeb, a w konsekwencji lepiej sobie z nimi radzić i być wsparciem dla dziecka. Cierpienie, łzy, poczucie żalu, straty są nieuniknione. Warto je zaakceptować, dać sobie prawo do ich przeżywania, ale też szukać wsparcia, zrozumienia i pomocy innych specjalistów.
Zapraszamy na premierę podcasta Akademii Dobrego Rozstania. Będziemy w nim radzić rodzicom, jak bezpiecznie przejść proces rozstania i jednocześnie zadbać o swoje dzieci i ich potrzeby.
Podstawowym zadaniem naszej publikacji jest zebranie i podsumowanie istniejącego stanu rzeczy, nawet jeśli nie jest on jeszcze dzisiaj doskonały. Opierając się na tym, czym dysponujemy obecnie, chcemy wypromować to, co jest najlepsze dla dziecka i rodziców w sytuacji rozstania.
Zerwanie relacji, nieważne, czy po kilku bądź kilkunastu latach, czy też kilku bądź kilkunastu miesiącach nigdy nie jest przyjemną sprawą i dla nikogo nie jest to komfortowa sytuacja.
To nigdy nie jest łatwa rozmowa i nie ma na nią dobrego czasu. Jednak trzeba ją przeprowadzić. Dziecko powinno więc wiedzieć, że decyzja rodziców jest wspólna, że oboje bardzo je kochają i rozwód tego nie zmieni i w żadnym razie rozstanie rodziców to nie wina dziecka.
Nasze rozstanie, a co z rodziną, znajomymi? Z nimi też się rozstajemy? Czy teściowa po rozwodzie to nadal rodzina?
Dzieci w rodzinach, w których odwraca się role określane są mianem sparentyfikowanych – od parent (rodzic), to dzieci, które „rodzicują” swoim opiekunom.
Jeżeli odczuwasz poprawę w funkcjonowaniu emocjonalnym i zauważasz ją w zachowaniu dzieci, które w znaczącym stopniu odczuwają poprawę relacji między rodzicami – to znak, że jesteś na drodze pogodzenia się z sytuacją, która Cię spotkała.
Na tym etapie rodzice są w stanie współpracować na rzecz dziecka we wszystkich sprawach związanych z ich wychowaniem i opieką. Tworzą się nowe modele opieki rodzicielskiej, następuje rekonstrukcja i transformacja układu pomiędzy rodzicami. Następuje emocjonalna stabilizacja. Dzieci obserwują, że rodzice współpracują ze sobą, co ma korzystny wpływ na ich rozwój.
Już się nie zadręczasz pytaniem: „Dlaczego ja? Dlaczego mnie to spotkało? Dlaczego odszedł/odeszła”? Zastanawiasz się nad przyczynami rozstania i nad tym, na ile jesteś w stanie je zrozumieć: „Czy mam jasność własnych oczekiwań i potrzeb i czy je respektuję? Czy mam jasność na czym będzie mi szczególnie zależało w potencjalnym nowym związku? Czy mam nowe cele zawodowe i prywatne? Czy odżyły jakieś stare zainteresowania lub pojawiły się nowe? Czy potrafię zaakceptować siebie ze swoimi mocnymi i słabymi stronami? Czy udaje mi się znów ufać ludziom”?
To czas budowania życia na nowo. Ważnym elementem tej fazy jest przejęcie odpowiedzialności za swoje rozstanie: zobaczenie w nim swojego udziału, a nie wyłącznie winy drugiej strony.
Zaakceptowanie rozstania to chyba najdłuższy i najbardziej bolesny etap, w którym dochodzi się do życiowej równowagi, do zrozumienia, odnalezienia sensu w zmianie. Emocjonalne rany powoli, ale się goją. Zaczynamy zapominać o krzywdzie, jaka nas spotkała. Planujemy nowe życie. W głowie układamy sobie nowe marzenia i szukamy nowych perspektyw życia, już bez dawnego partnera. Jesteśmy w stanie zrozumieć motywy działania partnera, co jest istotne zwłaszcza, gdy para miała dzieci. Albowiem problemy dzieci z rozbitych rodzin wiążą się nie z samym rozwodem, ale z sytuacją konfliktu między rodzicami oraz z tym, jak sobie dorośli radzili z rozwiązaniem kryzysu spowodowanego przerwaniem relacji małżeńskiej, partnerskiej.
Pamiętaj: wychodzisz z roli ofiary i oskarżyciela, aby mieć poczucie wpływu na swój los. Dojście do tego etapu pozwala na zakończenie relacji małżeńskiej przy jednoczesnej akceptacji byłego partnera jako współodpowiedzialnego rodzica.
Zapraszamy na premierę podcasta Akademii Dobrego Rozstania. Będziemy w nim radzić rodzicom, jak bezpiecznie przejść proces rozstania i jednocześnie zadbać o swoje dzieci i ich potrzeby.
Podstawowym zadaniem naszej publikacji jest zebranie i podsumowanie istniejącego stanu rzeczy, nawet jeśli nie jest on jeszcze dzisiaj doskonały. Opierając się na tym, czym dysponujemy obecnie, chcemy wypromować to, co jest najlepsze dla dziecka i rodziców w sytuacji rozstania.
Zerwanie relacji, nieważne, czy po kilku bądź kilkunastu latach, czy też kilku bądź kilkunastu miesiącach nigdy nie jest przyjemną sprawą i dla nikogo nie jest to komfortowa sytuacja.
To nigdy nie jest łatwa rozmowa i nie ma na nią dobrego czasu. Jednak trzeba ją przeprowadzić. Dziecko powinno więc wiedzieć, że decyzja rodziców jest wspólna, że oboje bardzo je kochają i rozwód tego nie zmieni i w żadnym razie rozstanie rodziców to nie wina dziecka.
Nasze rozstanie, a co z rodziną, znajomymi? Z nimi też się rozstajemy? Czy teściowa po rozwodzie to nadal rodzina?
Dzieci w rodzinach, w których odwraca się role określane są mianem sparentyfikowanych – od parent (rodzic), to dzieci, które „rodzicują” swoim opiekunom.
Składając zeznanie podatkowe za 2022 rok, możesz przekazać nam 1,5% swojego podatku.
