Powiedzcie dzieciom o Waszym rozstaniu
Przekazanie dziecku pełnej i jasnej informacji o decyzji rozwodowej pomoże mu odzyskać orientację w sytuacji, nad którą nie ma żadnej kontroli. Bardzo ważne jest, abyście tę ważną rozmowę przeprowadzili z dzieckiem wspólnie. Jeśli jest to dla Was zbyt trudne, pamiętajcie o jednym: dziecko powinno uzyskać podobne wyjaśnienia od obojga rodziców.
Wasze dziecko zapamięta tę rozmowę do końca życia. Dlatego dobrze się do niej przygotujcie. Odsuńcie żal i emocje na bok i wspólnie ustalcie wersję, którą przekażecie dziecku. Sposób rozmowy powinien być dostosowany do wieku, możliwości poznawczych i wrażliwości Waszego dziecka. Można zacząć np. tak:
„Bardzo nam przykro, ale nie udało nam się rozwiązać naszych problemów i wspólnie dojść do porozumienia. Nie potrafimy się dogadać. Widzisz, że cały czas się ze sobą kłócimy. Nie umiemy już mieszkać razem. Dlatego podjęliśmy decyzję, że się rozstajemy. Zdajemy sobie sprawę, że nasza decyzja jest dla Ciebie bardzo bolesna”.
Podczas rozmowy podkreślajcie, że rozstanie nie zmienia Waszych uczuć do dziecka, że nadal obydwoje je kochacie i jesteście dla niego mamą i tatą.
Warto pamiętać o tym, że:
- Oboje kochamy i zawsze będziemy kochać nasze dzieci.
- Nasze dziecko jest owocem naszej miłości i nigdy to się nie zmieni.
- To, że się rozwodzimy nie jest jego winą.
- Zawsze będziemy je chronić i mu pomagać.
Nie angażujcie dzieci w Wasze konflikty i walkę przeciwko sobie
Oddzielcie swoje uczucia i potrzeby od uczuć i potrzeb dziecka. Nie przenoś swojej niechęci i gniewu do drugiego rodzica na dziecko. Dbaj o to, by Twoje relacje z dzieckiem nie odzwierciedlały gniewu żywionego do byłego partnera/partnerki. Uważaj, by nie zawierać z dzieckiem sojuszu w walce z byłym partnerem/partnerką.
Nie proś dziecka, aby przekazywało informacje drugiemu rodzicowi, bo sami ze sobą nie rozmawiacie, jak np.: „Powiedz tacie, żeby kupił Ci nowe buty, bo nie płaci alimentów.”
Nie używaj dziecka do wywierania presji na drugim rodzicu, jak np.: „Jeśli tata nie zgodzi się na zmianę terminu spotkań, nie pojedziemy na wakacje”.
Dziecko wykorzystywane do robienia na złość byłemu partnerowi, staje się stroną konfliktu, a to dla niego bardzo obciążająca sytuacja. To, że oceniacie swojego byłego partnera/partnerkę jako złego małżonka/małżonkę nie oznacza, że dziecko musi w nim widzieć złego rodzica.
Nie mów źle o drugim rodzicu i nie kłóć się z nim w obecności dziecka
Warto oszczędzić dzieciom dodatkowych kłótni i sprzeczek, gdy jesteście razem. Wasze dziecko widzi, że przy pomocy kłótni rozwiązujecie problemy, które są z nim związane.
Powstrzymuj się od nieuprzejmych zachowań względem drugiego rodzica, od wyrażania negatywnych opinii i uczuć o nim oraz rozmów z dzieckiem na temat spraw rozwodowych i życia osobistego drugiego rodzica.
Dbajcie o utrzymanie pozytywnej relacje z dzieckiem; bądźcie czuli i wrażliwi na jego potrzeby; interesujcie się tym, co dzieje się w jego życiu.
Dajcie dzieciom przyzwolenie na wyrażanie własnych emocji i przeżywanie tej sytuacji. Uszanujcie jego uczucia, pozwólcie mu się wypłakać, wykrzyczeć i zrozumcie jego ból i cierpienie.
Bądźcie świadomi i poznajcie typowe reakcje dzieci na tę sytuację. Nie interpretujcie ich przez pryzmat swojej niechęci do współmałżonka, jak np.: „Na pewno jest Ci smutno, bo u taty Ci było źle”. Gdy dziecko wraca ze spotkań z rodzicem, nie mów, że: „Mamie jest smutno, bo byłaś z tatą i martwiłam się o Ciebie”.
Gdy masz utrudniony kontakt z dzieckiem, nie rób nic na siłę. Staraj się przychodzić regularnie i konsekwentnie dbaj o jakość spotkań z dzieckiem – bądź tylko dla niego! Gdy masz wolny czas z dzieckiem, wykorzystaj go maksymalnie. Nie zasypuj go tylko prezentami. Baw się z dzieckiem, rozmawiaj z nim, róbcie coś razem!
Wprowadzaj jasne reguły i zasady. Nie rezygnuj z ograniczeń i obowiązków w życiu dziecka.
Nie stawiajcie dziecka w sytuacji wyboru, z kim chciałoby być i kogo kocha bardziej
Dziecko kocha zarówno tatę jak i mamę – dla dziecka to są najważniejsze osoby na świecie.
Dzieci nie chcą brać udziału w podejmowaniu decyzji, z kim chcą być. Potrzebują troski, opieki i miłości obojga rodziców oraz akceptacji swoich relacji z drugim rodzicem.
Obarczanie niemożliwymi do dokonania wyborami, np. z kim i gdzie chce dziecko mieszkać, czy chce nocować u taty itp. powoduje naruszenie lojalności wobec obojga rodziców i stawia dziecko w tzw. „konflikcie lojalności”. Takie wybory mogą być interpretowane przez dziecko, jako wybór między mamą a tatą.
Nie twórz z dzieckiem tajemnic i sekretów. Nie mów, czego ma nie mówić drugiemu rodzicowi. Pogłębia to konflikt lojalności i stawia dziecko w roli sojusznika w walce z byłym partnerem/partnerką.
Szukaj porozumienia z drugim rodzicem
Starajcie się wypracować wspólnie zasady i reguły dotyczące opieki i wychowania. Podejmujcie wspólnie decyzje dotyczące Waszego dziecka.
Opracujcie szczegółowy harmonogram spotkań/odwiedzin dziecka, uwzględniający święta, uroczystości, wakacje, specjalne okazje, spotkania z dziadkami. Dziecko potrzebuje stałych, częstych i regularnych kontaktów z drugim rodzicem. Ma też prawo do informacji o tym, czego może się spodziewać. Mówcie mu, ile czasu i kiedy spędzi z drugim rodzicem.
Dbaj o jakość komunikacji z drugim rodzicem, przekazuj mu informacje o istotnych wydarzeniach w życiu dziecka, konsultuj zmiany w harmonogramie, potwierdzaj informacje o miejscu i czasie spotkań, i o tym, jak będziecie przekazywać sobie rzeczy związane z pobytami dziecka u jednego z rodziców np. książki, ubrania, zabawki, inne potrzebne przedmioty.
Z dużą delikatnością i uwagą wprowadzaj nowych partnerów w życie dziecka
Warto wchodzić w nowe związki w sytuacji, gdy zakończył się proces emocjonalnego rozstawania z byłym partnerem. Jeśli jesteś pewien uczuć do nowego partnera/partnerki, przedstaw go dziecku w sposób naturalny i rzeczowy. Rób to powoli i delikatnie. Daj dziecku trochę czasu na oswojenie się z nową sytuacją. Ale nie zwlekajcie zbyt długo z ujawnieniem informacji o nowym związku, ponieważ utrudnia to codzienne życie.
Obraz Simon Rae z Unsplash
